De ene kerk bemoeit zich niet met de kleding van de gemeente, de andere kerk wel. In sommige kerken moeten vrouwen hun hoofd bedekken, in andere niet. Op dit punt zijn er grote verschillen waar te nemen.
Veel mensen zullen kiezen voor een “lichtere” kerk, omdat men niet wil dat de kerk zich met de kledingkeuze bemoeit. De vraag is dus of het een functie van de kerk is om zich hiermee bezig te houden. In feite is een kerk bedoeld om zich bezig te houden met geestelijke zaken en kies je zelf je kleding, al dan niet geholpen door het advies dat verstrekt wordt in de kledingwinkel. Toch ligt het wel iets genuanceerder. Binnen de kerk, maar ook buiten de kerk mag van de gemeente verwacht worden dat men zich netjes en in ieder geval niet aanstootgevend gedraagt. Kleding kan in sommige gevallen aanstootgevend zijn. Hier komen we natuurlijk in een grijs gebied, voor sommige mensen zijn zichtbare kuiten aanstootgevend, anderen zeggen weer dat een erg laag decolleté geen enkel probleem is. Ook zijn er gemeenten waar vrouwen niet in een broek mogen lopen. Zowel in de kerk, als thuis niet.
Wat betreft kleding kunnen we natuurlijk honderden meningen aanhoren en nog niets weten. Paulus schrijft in de brief aan Titus dat vrouwen zich waardig, sober en ingetogen moeten kleden. Als we deze tekst proberen toe te passen op deze tijd, kunnen we een aantal kanten op, maar een oprecht bekeerde christen heeft de Heilige Geest. Deze kan het haarfijn uitleggen. Stel jezelf eens de vraag of je iets aandoet, omdat het je goed staat, of dat je iets aantrekt omdat het bepaalde delen van je lichaam zo mooi accentueert dat het een man wel iets moet doen. Hier zit vaak het antwoord al. We mogen best kleding aan van deze tijd, maar er zijn zedelijke grenzen.
Mag een vrouw een broek dragen? Waarschijnlijk voor veel mensen een beladen onderwerp. God heeft ons geschapen als man en vrouw. Er is dus bewust een verschil tussen mannen en vrouwen. Het is dus niet de wil van God dat vrouwen op mannen gaan lijken en mannen op vrouwen. Vroeger waren er nog geen broeken en liep iedereen in een kleed, toch zullen er ongetwijfeld dameskleden en herenkleden zijn geweest. Met broeken is dit niet anders. Qua kleding is het belangrijk dat een vrouw een vrouw en een man een man blijft, maar ik denk dat er weinig mensen zijn die moeite hebben het onderscheid te maken als een vrouw een broek draagt.
Ook het bezit van een televisie is een veel besproken onderwerp. Hier is ook een goede reden voor. In de strijd om kijkcijfers programmeren tv zenders steeds meer controversiële programma’s. Daarnaast heeft de televisie een grote invloed op onze cultuur. Niet alleen in negatieve zin, soms ook nog wel in positieve zin. Een zender als Family 7 brengt dagelijks christelijke programma’s die erg opbouwend zijn. Het vaak genoemde gevaar dat mensen liever een kerkdienst op tv kijken, dan dat ze fysiek naar de kerk gaan lijkt me verwaarloosbaar. Een echte christen gaat als automatisch met een hart vol vreugde naar de kerk.
Het gevaarlijkste van televisie is naar mijn mening dat grote groepen mensen door veel tv kijken oppervlakkiger gaan denken. Daarnaast wordt er ook vaak door christenen meer tv gekeken, dan bijbel gelezen, of gebeden. Op dit gebied is de tv te zien als een middel van de duivel om onze aandacht van echt belangrijke zaken af te halen. Verder wordt ons denken door gekleurd weergegeven nieuwsberichten veranderd, maar dit geldt niet alleen voor de tv, maar ook voor internet, kranten en radio.
De vraag dient in mijn optiek niet te zijn of je een tv in je bezit mag hebben, maar dat je je moet afvragen of je een tv aankunt. Zap je naar een andere zender als er iets op tv is wat je niet bevalt of wat onzedelijk is? Is tv kijken een onderdeel van je leven, of is het een urenlange dagelijkse bezigheid? Op enkele uitzonderingen na is de tv geen middel om je geloof op te bouwen, maar dat is natuurlijk met zoveel dingen. Zie je de tv in het juiste perspectief?
Er zijn kerken die de gehele gemeente verbieden een tv in bezit te hebben, er zijn ook kerken die geen mensen in de bediening op willen nemen indien ze een tv bezitten. Beiden zijn naar mijn mening een uiting van wantrouwen over het geloof van de tv bezitter. Een persoon die een goede relatie met God heeft zal een tv waarschijnlijk makkelijk aan kunnen. De Heilige Geest zegt echt wel of iets goed is om te kijken, of niet.
Je kunt je afvragen of het juist is als een kerk zaken voorschrijft. Natuurlijk kunnen mensen verkeerde dingen doen, maar indien er een sterke, levende relatie met God is, gebeurd dit echter niet zo snel. Mensen die dus erg duidelijk afwijken van de bijbelse paden, moeten in de eerste plaats op een liefdevolle manier geholpen worden met het versterken, danwel het herstellen van hun relatie met God.
Een kerk die te wettisch wordt slaat naar mijn idee de plank volledig mis. Geloven in God is het hebben van een relatie. In een huwelijk tussen een man en vrouw wordt doorgaans ook geen lijst van regels opgesteld, maar houden beide partners rekening met elkaar en handelen ze naar hun besef van goed en fout en doen ze dingen voor elkaar vanuit liefde. De relatie tussen God en de mens is als het goed is dieper dan de relatie tussen man en vrouw. Een kerk die zich erg wettisch opstelt, komt tussen de relatie van God en mens in te staan, dit sloopt de relatie eerder dan dat deze wordt opgebouwd. Liefdevol opvoeden is naar mijn idee de functie van de kerk hierin, maar niet opleggen.
Uiteraard kunnen er voor mensen die een rol spelen in de bediening, of ambiëren dit te gaan doen iets andere maatstaven gelden. Het zou een schande zijn voor het christendom als deze mensen er vreemde gedragingen op na houden. Toch denk ik dat het verkeerd is deze mensen te toetsen op wat ze doen en laten. Een kerk die zich door de Heilige Geest laat regeren, weet als het goed is wie God in de bediening wil en wie niet. Het geloof en wat deze mensen zouden kunnen betekenen, zou als belangrijkste maatstaf moeten gelden.