Geloven in God, de kerk of in ik
Geloven in God, de kerk of in ik
Op dit punt zijn er grote verschillen te vinden in de boodschap van de kerk en de houding van het hart van de gemeente. Het is erg zorgelijk om te zien dat het geloof in God vaak lijdt onder het geloof in ik, of het geloof in de traditie van de kerk.
De toets van het echt gelovige hart.
Een echt gelovig hart zal de gang van zaken in de kerk niet beoordelen op basis van wat men gewend is, of wat men mooi vind, maar zal alles toetsen aan de bijbel en zich laten leiden door de Heilige Geest. Naar mijn mening wordt dit te weinig gedaan. Veel mensen luisteren lijdzaam naar de voorganger en doen precies wat de kerktraditie van hen vraagt, zonder dit te toetsen. Dit kan een levende relatie met de Here Jezus in de weg staan.
Geloven in de kerktraditie.
Een gemeente waar men meer gelooft in de kerktraditie dan in God is herkenbaar aan een stukje geslotenheid. Mensen praten niet met elkaar over God, maar over kerkelijke, alledaagse zaken. Persoonlijk heb ik in dit type kerken vanuit de prediking ook nooit echt een echte bewustwording zien komen dat God echt leeft en bij me is.
Kenmerkend is ook dat er in dit type kerken vrijwel niets aan evangelisatie wordt gedaan en al helemaal niet in Nederland. Een tijdje geleden heb ik een dominee gevraagd waarom dit is. Hij antwoorde dat straat evangelisatie vandaag de dag zinloos is. Nu heb ik in mijn leven nog niet veel gedaan met straat evangelisatie, maar toch heb ik de ervaring dat minstens de helft van de mensen nadenkt over wat ik zei. De opdracht van de Here Jezus is dat wij moeten zaaien(Matteüs 28 v.a. vers 16). Ook als de kerk deze opdracht niet geeft, verandert dit niets aan het feit dat het wel in de bijbel staat. Het is dus een opdracht die de Here Jezus jou geeft.
Hou je meer van jezelf, of meer van God?
Ook zijn er veel kerken waar mensen komen voor zichzelf. In deze kerken heerst wat minder traditie, muziek speelt vaak een belangrijke rol en er is vaak een erg prettige en vrij losse sociale omgang. Mensen zijn erg met zichzelf bezig. Vaak uit zich dit op korte of lange termijn in een grote onvrede richting God. Mensen verwachten dingen van God en krijgen het maar niet. Hetgeen ze verwachten zijn vaak gunsten voor zichzelf tijdens het aardse leven. Als je tegen deze mensen zegt dat God misschien een beter plan heeft met hun leven, krijg je vaak als antwoord dat ze hier nog niets van merken.
Typerend voor deze gemeenten is dat er vaak wel een vurig geloof aanwezig is, maar regelmatig is er in het geloof een te laag bewustzijn van de heiligheid van God te vinden. In de bijbel staat er dat als je ergens om vraagt, het gegeven zal worden. Een tekst waar veel mensen een hoge verwachting van krijgen, terecht, het staat in de bijbel, dus het is ook zo, maar als je een kind hebt en hij vraagt om iets dat niet goed voor hem is, dan geef je het hem ook niet. God is zoveel wijzer dan wij, daardoor zijn Zijn wegen ondoorgrondelijk voor ons. We moeten dankbaar zijn als we iets van God krijgen, maar misschien wel nog dankbaarder als we iets niet krijgen. In een gemeente waar deze sfeer heerst, is er mogelijk te weinig onderwijs over de heiligheid en almacht van God.
Een goed voorbeeld van een kerk waar de eigen ik erg belangrijk is, is een kerk waar ik enkele keren te gast ben geweest. Hier was het de traditie dat er tijdens het gebed verschillende mensen uit de gemeente opstonden en achtereenvolgens met eigen bewoordingen voorgingen. Eigenlijk een erg goede gewoonte dat alle gemeenteleden kunnen bijdragen aan het gebed, maar tijdens deze gebeden merkte ik dat het niet klopte, ik vroeg aan de Here of hij mij uit wilde leggen wat het was. Ik kreeg direct antwoord. De gebeden waren namelijk niet op God gericht, maar op de eigen eer. Veel van de mensen die voorgingen in het gebed, spraken in hele mooie bewoordingen, maar de Here liet mij inzien dat het slechts vleselijke woorden waren die niet uit het hart kwamen. Dit heeft voor de Here geen waarde.
Wie wordt er echt aanbeden in de kerk?
Zowel geloven in jezelf, als geloven in de kerk zijn gevaarlijk. Echt geloof zit in je hart en uit zich niet door vol overgave deel te nemen aan de kerktraditie, ook niet door te wachten op aardse verrijkingen die God wel even zal geven, maar door een dagelijks groeiende relatie met de Here. Als je echt gelooft, geloof je erin dat de Here Jezus nu op dit moment bij je is. Als je dat echt gelooft, zal je het ervaren ook. Niets wat je doet, doe je meer alleen, bij alles wat je doet ervaar je de aanwezigheid van God. Geloven in een kerktraditie, of geloven in jezelf, staan een echt geloof in de weg.
In veel kerken ontstaan scheuringen indien er zaken gaan veranderen. Op dit soort momenten is de houding van het hart van de gemeente erg goed zichtbaar. Veranderingen gaan altijd in tegen de traditie van de kerk waar ze plaatsvinden. Vaak worden deze veranderingen niet getoetst aan de bijbel. Een echt geloof is een onderzoekend geloof, voor een christen begint dit onderzoek in de bijbel en wordt de bijbel als maatgevend beschouwt. Mochten er dus veranderingen plaatsvinden in je kerk, bedenk en onderzoek dan of het de wil van God is, voordat je gaat oordelen.