Hoe ben ik tot geloof gekomen?

Mijn leven is een aaneenschakeling van heftige emoties geweest. op zeer jonge leeftijd al meerdere malen in een blijf van mijn lijf huis gezeten . Met mijn toenmalige stiefvader meegeweest als hij zijn methadon moest halen, niet echt ideale voorwaarden om een onbevangen jeugd te hebben, te vaak verhuisd waardoor je elke keer weer opnieuw vriendjes moest maken maar ook vriendjes moest achterlaten en ook dat heeft zijn littekens achtergelaten.

Terwijl de tienertijd er aan kwam en ik lekker ging schoppen tegen de maatschappij aan vond ik mijn uitlaatklep in de muziek. Ook niet echt de muziek waar menig ouder blij van zou worden. Metal, en dan niet het zachte metallica werk maar het meest extreme wat er is.

Grindcore,deathmetal,trashmetal oplopend naar blackmetal. Van de metal naar het occulte is een kleine stap...werd behoorlijk beinvloed door de metalbladen met diverse "grote zware"bands. Het commentaar op het christendom ging erin als zoete koek. Quotes als "je laten leiden door een boek" of "je bent verantwoordelijk voor je eigen dingen ,je bent je eigen God"slikte ik maar wat te graag. Religie was voor zwakkelingen, dacht ik toen.

Mijn relaties werden ondertussen gekenmerkt door een rode draad Ik wou te graag, te snel en te veel( volgens een therapeut door een groot gebrek aan liefde in mijn jeugd) en elke keer ging de relatie stuk door dezelfde fouten , ik was te verstikkend en ik loog alles aan elkaar. Alleen ging ik niet bij mezelf eens te rade, in mijn ogen lag het aan van alles en aan die ander, dit alles voedde mijn woede, mijn haat.

Begon ook hele erge extreem rechtse gevoelens te krijgen, vond de klu klux klan een superorganisatie, stemde met genoegen op rechts, wou me aansluiten bij de nederlandse volksunie. Op dat moment was ik net een wandelende kernbom, zonder er al erg in te hebben greep God in. Hij schonk me een kind, een zoontje.

Opeens was ik in staat om lief te hebben. Heb wat afgehuild bij zijn bedje, hele nachten wakker geweest als Luca koorts had, als hij pijn had had ik ook pijn, als hij ziek was voelde ik me nog beroerder.

Tja, dan ga je wat meer over dingen nadenken. Mijn ex vroeg me, zou jij willen dat Luca in pijn zou opgroeien? Natuurlijk niet zei ik boos! Nou dan slaat dat hele satanisten gedoe ook nergens op zei ze droog.Kaboom,recht in mijn gezicht. Ok, ik was van dat satans gedoe af, maar wandelde nog niet in het licht, verre van zelfs.

Toen ook die relatie kapotging, door mijn woede en haatbuien, knapte er iets in mij, zeker nadat een vriendin erna het ook uitmaakte. Ik wou niet meer , ik zag mijn zoontje niet meer,op mijn werk compleet ingestort.

Mijn liefdesleven werd een rampententoonstelling, toen ik en die laatste vriendin wat zouden bepraten zag ik zwart voor mijn ogen en sloeg met mijn hoofd tegen de muur, liep naar haar keuken, pakte een mes. Die vriendin pakte ( en dat vind ik nog steeds knap ) dat mes van me af en belde de bavo, nou die waren er in no-time.

Diverse gesprekken gehad met hulpverleners en na sessie nummer 2 voelde ik me als herboren! Ik wist 1 ding zeker, voorlopig geen relatie voor mij, ik zou gaan vechten voor mijn zoontje ( had alleen de verkeerde munitie :niet letterlijk bedoeld hoor: ), ik zou me eerst weer gaan richten op mijn werk.

En 17 juli 2009 sta ik om half 4 snachts op ( 5 uur snachts beginnen) en check mijn hyves, (toen ook al zo verslaafd) en krijg een krabbel, snachts half 4???Ik was dus niet de enige verslaafde. Grietje ( nu mijn vrouw!!!) of ik toevallig die en die was, en we kwamen aan de praat. Heb haar uitgenodigd om met me mee te gaan ( als koerier kan dat makkelijk), man wat hebben we diep zitten praten.

En alsof God juist haar op mijn wankele pad moest brengen, opeens vroeg ze: geloof jij??? wat moest ik zeggen? Weer stoer doen? Of toch dat deurtje openen? Ik koos voor het laatste (compleet tegen mijn oude gewoonte in) ,heel gesprek over het geloof, en toen nodigde ze me uit voor de kerk. Net als vele mensen had ik een stereotype beeld van de kerk. Een voorganger van 67 jaar oud, een zangkoor van overjarige bingospelers van een naburige bejaardenhuis en foute liederen.

NEE riep ze!Onze kerk heeft een rockband, veel multimedia, een jongerenkoor, HILLSONG liederen. 26 juli 2009 was dan de dag, smorgens had ik me toch een buikpijn, zenuwachtig, ik durfde niet maar ik wou haar niet teleurstellen en ben toch maar gegaan.

Wat er toen gebeurde is niet te beschrijven, ik werd geraakt!De teksten van de liedjes waren speciaal voor mij. "In the darkness Gods light shines" werd er gezongen, die regel zal mij altijd bij blijven. Leefde ik niet in complete duisternis??? Ik zag geen licht, hoorde geen stem, maar voelde een gigantische warmte, alsof ik geen adem meer kon halen. Ik was de verloren zoon, en ik was weer thuis, zo voelde het. En als ik nu kijk wat er binnen een jaar na dato is veranderd? Nieuwe baan, nieuwe auto, onwijs veel vrienden die van me houden om wie ik ben, getrouwd, en na ruim 10 maanden zie ik mijn zoontje weer!! Mondjesmaat, maar ik zie hem wel. Mijn harde hart is vervangen door een zachter exemplaar, geen rechtse partijen meer maar christenunie, sgp en ik merk nu dat door liefde te geven ontvang je ook liefde ( wat je zaait is wat je oogst ). Conclusie als ik terugkijk is dat satan al in je kinderjaren erop uit is om je leventje te ontregelen.

En het mooiste is dat ruim 2 jaar na dato mijn leven zonder Jezus compleet is veranderd in een leven vol van Jezus. Deed ik eerst alles om Jezus te ontkennen en zelfs belachelijk te maken? Nu hebben we diverse evangelisatie-acties mogen doen ( de evangelische flashmobs ) en ben nu medebestuurslid van de stichting Freedom In Christ.

Mochten er mensen vragen hebben naar aanleiding van mijn verhaal, dan mogen jullie me altijd mailen via dennis.bijl@freedominchrist.nl

Vragenrubriek

Vragen van andere lezers en antwoorden van onze deskundigen. Of stel zelf je vraag in onze vragenrubriek

Christelijke E-Books

Lees gratis christelijke E-Books via onze website.